Большасць выяваў Маці Балеснай падкрэсліваюць той боль, які адчула Марыя, калі была сведкам мукі свайго Сына.
Яе слёзы могуць суцешыць нас, калі мы плачам, нагадваючы, што Яна таксама шмат выпакутавала ў гэтым свеце. Але часам у хвіліны пакут нам будзе больш карысна бачыць усмешку Марыі, ведаючы, што Яна з намі і хоча разрадаваць нас.
Папа Бэнэдыкт XVI разважае аб жаданні бачыць усмешку Марыі ў гаміліі, прамоўленай у 2008 годзе з нагоды ўспаміну Маці Балеснай:
«Псальміст, бачачы здалёку матчыну сувязь паміж Маці Хрыста і людзьмі веры, прадказвае ў адносінах да Дзевы Марыі: «Багатыя з народу прыносяць дары, каб здабыць тваю прыхільнасць.” (Пс 44, 13). Такім чынам хрысціяне, якія падахвочваюцца натхнёным словам Святога Пісання, заўсёды шукалі ўсмешкі Маці Божай, усмешкі, якія сярэднявечныя мастакі ўмелі адлюстраваць і выгадна паказаць з такім дзіўным майстэрствам. Гэтая ўсмешка Марыі для ўсіх; але асабліва для тых, хто пакутуе, каб яны маглі знайсці ў ёй суцяшэнне».
Папа Бэнэдыкт тлумачыць, што шукаць усмешкі Марыі — гэта не сентыментальнасць, але гэта тое, да чаго ўсе мы павінны імкнуцца сярод нашых пакут:
«Імкненне да ўсмешкі Марыі — гэта не акт набожнасці ці старамоднай сентыментальнасці, а хутчэй належная праява жывых і глыбока чалавечых адносін, якія звязваюць нас з той, якую Хрыстос даў нам як Маці».
Ён асабліва падкрэслівае, як «Магніфікат» можа быць «каналам» для гэтай усмешкі:
«Жадаць сузіраць гэтую ўсмешку Багародзіцы не значыць падвергнуцца некантралюемаму ўяўленню. Менавіта Святое Пісанне адкрывае нам гэта вуснамі Марыі, калі Яна спявае Магніфікат: «Вялічае душа мая Пана, і ўзрадаваўся дух мой у Богу, маім Збаўцы» (Лк 1, 46-47). Калі Панна Марыя дзякуе Пану, Яна заклікае нас быць сведкамі. Марыя, нібы поўная прадчування, дзеліцца з намі, сваімі будучымі дзецьмі, радасцю, якая жыве ў Яе сэрцы, каб яна стала нашай. Кожны раз, калі мы чытаем «Магніфікат», мы становімся сведкамі Яе ўсмешкі».
Калі наша ўласнае жыццё ляціць кулём, мы можам знайсці адпачынак у абдымках Дзевы Марыі, глядзець на Яе і бачыць Яе ўсмешку, якая суцяшае нас у часы нашага гора.
Паводле credo.pro
Пераклад Марыны Сінкевіч