Каталіцкі Веснік Добрая Вестка ў тваім доме!
Пакланенне «Малой Кветкі» Езусу Хрысту ідэальна гармануе з падрыхтоўкай да Божага Нараджэння.
Прыгожае і простае жыццё святой Тэрэзы з Лізье, якую называюць «Маленькай кветкай», добра вядома. Духоўная глыбіня «Гісторыі адной душы» — аўтабіяграфіі французскай кармэліткі — робіць глыбокае ўражанне на чытачоў гэтага тэксту.
Цэнтральнае месца ў духоўнасці св. Тэрэзы займае гонар, які яна аддавала Дзіцятку Езус. Гэтая набожнасць перапаўняла ўсё яе жыццё. Нездарма манаскае імя святой — сястра Тэрэза ад Дзіцятка Езуса. Ніжэй мы прыводзім некаторыя цытаты з твораў св. Тэрэзы, якія дапамогуць нам духоўна падрыхтавацца да свята Нараджэння Хрыстовага — прызнаць нашу дробязь і патрэбу пастаяннай міласэрнасці Езуса ў нашым жыцці.
1. Кветкі святой Тэрэзы
«Я заўсёды выдатна памятаю сваю Першую Камунію… добрая кніжачка, выдатна напісана, падрыхтавала мяне да яе, мабыць, крок за крокам. І хоць я ўжо даўно думала пра сваю Першую Камунію, мне прыйшлося падцяпліць свой запал, а сэрца напоўніць нядаўна сарванымі кветкамі. Так я штодня рабіла шмат ахвяр і актаў міласэрнасці, якія станавіліся кветкамі: некаторыя былі фіялкамі і ружамі, іншыя — васількамі, маргарыткамі і незабудкамі. Я хацела заслаць сваё сэрца для Езуса ўсімі кветкамі на зямлі».
2. Прынесці радасць маленькаму Езусу
«Некаторы час таму я аддала сябе Немаўляці Езусу за цацку. Я сказала яму, каб ён ставіўся да мяне не як да каштоўнай рэчы, на якую дзеці звычайна толькі глядзяць, і не смеюць дакрануцца, а як да нічога не вартага мяча, які Ён можа кінуць, ударыць, пракалоць, пакінуць у куце або прыціснуць да сэрца, калі Яго гэта пацешыць. Словам, я хацела няньчыць маленькага Езуса, прыносіць Яму радасць, хацела быць Яго дзіцячым капрызам».
3. Ахвяраваць Богу малыя рэчы
«Я — вельмі маленькая душа, якая добраму Богу можа ахвяраваць вельмі маленькія рэчы. І то здараецца, што я прапускаю гэтыя малыя адрачэнні, якія прыносяць столькі супакою. Аднак я не знеахвочваюся, пагаджаючыся на меншы супакой, а стараюся наступны раз быць больш уважлівай».
4. З даверам бягу да Езуса
«Аднак перш за ўсё я наследую Магдалену, яе дзіўную ці, хутчэй, любоўную адвагу, якая заваявала Езуса, а мяне захоплівае. Я бягу да Езуса з вялікім даверам і любоўю, хоць і не свабодная ад смяротнага граху. Адчуваю, што калі б нават мела на сумленні ўсе магчымыя грахі, то і тады са скрухай у сэрцы кінулася б у абдымкі Езуса, бо ведаю, які дарагі Яму блудны сын, што вяртаецца да Яго».
5. Станавіцца кожны раз меншай
«Ліфт, які паднясе мяне да неба, — гэта Твае рукі, Езу! А для гэтага мне зусім не трэба расці; наадварот, трэба застацца маленькай і станавіцца ўсё меншай».
Па матэрыялах Credo
для друку
