17 верасня ў Дзісне прайшлі ўрачыстасці з нагоды 250-годдзя будаўніцтва святыні. Ганаровым госцем свята стаў біскуп Віцебскі Алег Буткевіч, які ўзначаліў святую Імшу.
Святкаванне юбілею распачалося з гістарычнага экскурсу, які ажыццявіла старшыня парафіяльнай рады Ірына Маслёнак.
Парафія ў Дзісне ўзнікла ў 1583 годзе, калі польскі кароль Стэфан Баторый, пасля паспяховага ваеннага паходу на Полацк, аддаў гэтую тэрыторыю езуітам. У 1630г. мясцовы землеўладальнік Кшыштаф Малькевіч-Хялкоўскі запрасіў у Дзісну айцоў-францішканаў. Ён перадаў ім маёнтак Клімаўшчына, што знаходзіўся за Дзвіной, і пабудаваў для манахаў кляштар з касцёлам і званіцай. Гэта былі драўляныя будынкі, якія стаялі непасрэдна ля берага Дзвіны.
У 1773г. францішкане распачалі будову новага касцёла Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі. Гэта быў мураваны будынак са сценамі паўтараметровай таўшчыні, памерамі 35 на 16 метраў. Касцёл меў адзін галоўны і чатыры бакавыя алтары.
За 250 гадоў святыня перажыла часы росквіту і заняпаду. Падчас Другой сусветнай вайны касцёл быў сур’ёзна пашкоджаны, аднак святыня выстаяла. У 1958-ым годзе ўладамі была зроблена спроба зусім знішчыць будынак касцёла. Аднак моцны зарад разбурыў толькі галоўны фасад. Доўгі час святыня знаходзілася ў занядбаным стане.
У 2003г. была адрэстаўравана сакрыстыя, што прылягала да паўднёвай сцяны. Такім чынам утварылася капліца. Яна і дагэтуль з’яўляецца месцам малітвы.
А 14-ай гадзіне распачалася ўрачыстая святая Імша, якую ўпрыгожылі сваімі спевамі вернікі з Наваполацка. У Літургіі бралі ўдзел святары, якія ў розны час працавалі ў Дзісне і займаліся аднаўленнем святыні: кс.Андрэй Кулік, дэкан Мёрскага дэканату, кс.Вячаслаў Адамовіч з Ідолта, кс.Аляксандр Грыцкевіч з Верхнядзвінска і кс.Іван Кароткін з Лужкоў.
У сваёй гаміліі, разважаючы над гісторыяй святыні, біскуп Алег Буткевіч заахвоціў задумацца над тым, для чаго чалавеку патрэбна вера? Разглядаючы розныя яе аспекты, Яго Эксцэленцыя падкрэсліў, што найважнейшая роля веры і касцёла заключаецца ва ўдзяленні святых сакрамантаў, якія магчымыя дзякуючы збаўчай місіі Хрыста. Вера і касцёл для нашых продкаў былі вельмі важнай справай. Адсюль будавалася наша традыцыя, у якой мы ўзрасталі. Сёння варта захоўваць памяць пра нашы карані, каб яна давала плён. Каб мы разумелі, што вера — гэта фундамент жыцця чалавека, без якога няма будучыні.
Пасля Эўхарыстыі пробашч парафіі ксёндз Аляксандр Чайкоўскі падкрэсліў, што мы павінны быць удзячнымі тым людзям, якія баранілі і захавалі для нас духоўную і матэрыяльную спадчыну. Мы павінны прасіць Пана Бога, каб даў нам сілы быць годнымі нашчадкамі тых людзей, бо мы сёння працягваем пісаць гісторыю гэтага месца.
Жанна Закрэўская, kascelmery.by
для друку