Архив меток: разважанне

Сучаснае і несучаснае

Розныя людзі лічаць сябе хрысціянамі. Ёсць тыя, якія мяркуюць, што дастаткова мець Бога ў сэрцы. Ёсць тыя, якія ўсім сэрцам адданыя справам міласэрнасці. Ёсць тыя, якія кожны дзень распачынаюць і заканчваюць малітвай, а яшчэ ў нядзелю абавязкова наведваюць касцёл. Ёсць тыя, якім не замінае, што нехта верыць інакш, чым яны. Ёсць тыя, якія не супраць існавання Бога, але Яго слова, ...

Читать далее »

Чаму церпяць невінаватыя?

Хрысціянін не баіцца цярпенняў, не шукае іх, не ўцякае і не падманвае сябе тым, што іх няма. Яны ёсць і часам нагадваюць пра сябе вельмі балюча. Гэта да­дзенасць часовага грэшнага свету. Тут ад іх не ўцячы. «Калі існуе добры і ўсемагутны Бог, то чаму Ён дазваляе жахлівае зло? Чаму Бог яго дапускае?» Падобныя пытанні часта можна пачуць з вуснаў людзей, ...

Читать далее »

Радасны пост

У сераду, 14 лютага, у католікаў лацінскага абраду пачаўся Вялікі пост — час падрыхтоўкі да самага галоўнага хрысціянскага свята Вялікадня. Для многіх пост — гэта толькі абмежаванне ў ежы, своеасаблівая дыета па рэлігійных матывах. Першая асацыяцыя, якая можа ўзнікнуць са словам “пост”, — гэта сум, жалоба. Толькі ў Евангеллі словы Хрыста пра пост супрацьлеглыя: “Калі посціце, не будзьце панурыя”. Сапраўды, ...

Читать далее »

Пантыфік заклікае задумацца аб уласнай смерці

Задумацца аб уласнай смерці запрасіў Папа Францішак 17 лістапада падчас ранішняй Эўхарыстыі ў ватыканскім Доме св. Марты. У гаміліі ён спаслаўся на ўрывак Евангелля св. Лукі, у якім гаворыцца пра дзень, калі прыйдзе Сын Чалавечы (6, 26–37). Францішак заўважыў, што ўсе мы прызвычаіліся да нармальнага жыццёвага рытму, у якім чаргуюцца праца і адпачынак, і думаем, што так будзе заўсёды. Евангелле, ...

Читать далее »

Святы Францыск

Не паверыш, чытач! Вельмі рада пісаць для цябе сёння. У наш час так цяжка знайсці чалавека, з якім можна было б адкрыта і шчыра паразмаўляць пра нашага Бога. І чым старэйшым становіцца мой узрост (не хвалюйся, лічба пакуль не крытычная!), тым больш складана знайсці суразмоўцу ў пытаннях не рэлігіі ў цэлым, а адносінаў з нашым Добрым і Усемагутным Панам. Але ...

Читать далее »

Ліст да семінарыста

Аднойчы я была сведкай размовы дзвюх знаёмых мне жанчын. Адна з іх казала пра хлопца, які збіраўся стаць святаром: “Шкада мне яго! І маці яго асабліва. Ні сына не будзе, ні ўнукаў”. І я задумалася тады – спачатку пра сына, пра маці крыху пазней. На маім шляху сустракаліся розныя святары – маладыя, сярэдняга ўзросту і зусім старэнькія, актыўныя і спакойныя, ...

Читать далее »

Шлях да неба

Многія хрысціянскія храмы Беларусі пабудаваны ў гонар Багародзіцы. На гербе нашай сталіцы адлюстраваны вобраз Дзевы Марыі, узятай на неба. Усё гэта сведчыць пра вялікую любоў нашага народа да Маці Хрыста і ўпэўненасць у тым, што завяршэнне яе жыцця на зямлі было незвычайным. Хрысціянская інтуіцыя падказвае чалавеку, што смерцю не заканчваецца яго існаванне. Хоць цела яго памірае, застаецца жыць яго душа. ...

Читать далее »

«Дзе плавіцца золата?» Разважанне пра святых і святасць

Я даўно збіралася паразважаць пра святых і святасць. Гэты артыкул планавалася напісаць раней, але па розных прычынах праца над ім адкладалася. Спачатку я хацела паведаміць табе, чытач, як аднойчы перагортвала літаратурны агляд і сярод дзесяці найлепшых мастацкіх твораў усіх часоў і народаў знайшла “Исповедь” Аўрэлія Аўгусціна (калі цікава, агляд рабіў сучасны расейскі пісьменнік, публіцыст і тэлевядоўца Дзмітрый Быкаў, меркаванне якога ...

Читать далее »

У полі жыцця

Чалавек — вельмі складаная істота. Мы, людзі, можам адначасова сумнявацца і верыць, адчайвацца і спадзявацца, ненавідзець і любіць, плакаць і смяяцца, быць грэшнымі і святымі. Пастаянна мы адчуваем сябе поўнымі супярэчнасцей. Пра гэтыя супярэчнасці прыгожа сказана ў евангельскай прыпавесці пра каласоўнік і пшаніцу. Існаванне дабра і зла ў свеце параўноўваецца з сітуацыяй, калі чалавек засеяў раллю добрым збожжам. Пад покрывам ...

Читать далее »

Што думае ксёндз пра войска?

Не так даўно мне пазваніў адзін малады хлопец, якога ведаю з часу майго паслугавання ў адной з парафій Віцебскай дыяцэзіі. Вітаемся. “Як пажываеце, ойча?” – звычайнае пытанне, што задаюць на пачатку размовы. Я таксама запытаўся, як ідуць справы. Хлопец скончыў ВНУ, працуе, дапамагае бацькам. Усё як ва ўсіх. І далей кажа: “А мяне ваенкамат ужо шукае. Хочуць у войска забраць”. ...

Читать далее »