Дзеля такіх момантаў варта жыць. Акцыя для людзей з абмежаванымі магчымасцямі ў Верхнядзвінску

Пахвалёны Езус Хрыстус!

Паважаныя чытачы! Звяртаецца да вас загадчык аддзялення дзённага знаходжання для інвалідаў дзяржаўнай установы “Тэрытарыяльны цэнтр сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Верхнядзвінскага раёна”.

Хачу расказаць вам пра акцыю, якая ўжо шосты раз праводзіцца ў нашым касцёле Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі, што ў горадзе Верхнядзвінску.

Ідэю акцыі “Мой анёл” падказала мне мая дачка, якая зараз жыве і працуе ў Польшчы. З прапановай я звярнулася да айца Тадэвуша Кавальскага. У той час ён быў пробашчам нашай парафіі і з задавальненнем падтрымаў мяне. Калі да нас прызначылі ксяндза Аляксандра і я паведаміла яму пра акцыю перад Божым Нараджэннем, таксама атрымала падтрымку.

У чым жа сэнс гэтай акцыі? Наведвальнікі нашага аддзялення – гэта дарослыя людзі з інваліднасцю – кожны год перад Божым Нараджэннем малююць і выразаюць анёлаў (хто як можа, у тым сэнсе, што людзі маюць абмежаваныя магчымасці і розныя ступені страты здароўя). Ім дапамагаюць кіраўнікі гурткоў і спецыялісты аддзялення. Ёсць такія маладыя людзі і дзяўчаты, якія нават лыжку трымаць не могуць ці не разумеюць, як яе трымаць, не кажучы пра нажніцы альбо аловак. Потым ужо гатовых анёлаў (падпісаныя на адвароце, да прыкладу – Вольга, 20 гадоў) мы адносім у касцёл і размяшчаем іх на ёлцы. А падпісваем на адвароце для таго, каб было больш зразумела, для каго будзе падарунак.

Затым я звяртаюся да вернікаў з просьбай паўдзельнічаць у акцыі. Пасля святой Імшы парафіяне здымаюць анёла з ёлкі і, напрыклад, Вользе рыхтуюць падарункі. Атрымліваецца, колькі анёлаў, столькі і падарункаў. Перад самым святам Божага Нараджэння падарункі я пераношу да сябе на працу. У перыяд свята Божага Нараджэння (звычайна ў аддзяленні ў нас гэта пасля 25 снежня) да нашых людзей з інваліднасцю “прыходзіць” святы Мікалай і з пашанай, павагай і пяшчотай аддае святочна ўпрыгожаныя пакункі-падарункі наведвальнікам.

Трэба бачыць гэтыя вочы… Як кажуць, дзеля такіх момантаў варта жыць. … І не важна, што змяшчае той ці іншы падарунак.

Пішу для таго, каб выказаць словы падзякі святару нашага касцёла ксяндзу Аляксандру і ўсім парафіянам – удзельнікам акцыі “ Мой анёл”–  за падтрымку, за разуменне і неабыякавасць да чужога болю, за хвіліны радасці. Дарэчы, ксёндз заўжды першы здымае анёла з ёлкі, тым самым паказвае прыклад вернікам.

З павагай, Вольга Казлова – парафіянка касцёла НПМ у Верхнядзвінску