Каталіцкі Веснік Добрая Вестка ў тваім доме!
Евангелле Мц 7, 7–12
У той час:
Езус сказаў сваім вучням: Прасіце, і будзе дадзена вам; шукайце, і знойдзеце; стукайце, і адчыняць вам. Бо кожны, хто просіць, атрымлівае; хто шукае, знаходзіць; і хто стукае, таму будзе адчынена. Ці ёсць сярод вас чалавек, які, калі сын ягоны папросіць у яго хлеба, дасць яму камень? Або калі папросіць у яго рыбы, дасць яму змяю? Таму, калі вы, будучы злымі, ведаеце, як даваць дзецям вашым добрыя дары, наколькі больш Айцец ваш, які ў небе, дасць добрае тым, хто просіць у Яго.
Усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, і вы ім рабіце. Бо ў гэтым Закон і Прарокі.
У сённяшнім Евангеллі Езус адкрывае нам Божае сэрца, якое заўсёды гатова даць нам усё неабходнае для нашага жыцця і збаўлення. Ён кажа: «Прасіце, і будзе дадзена вам; шукайце, і знойдзеце; стукайце, і адчыняць вам» (Мц 7, 7). Гэтыя словы — гэта не проста абяцанне, але запрашэнне да актыўнага дыялогу з Богам. Езус навучае нас, што малітва — гэта не фармальнасць, але жывы акт веры, у якім мы адкрываем сябе Богу і даручаем Яму свае патрэбы, сумненні і надзеі. Гэтая навука Езуса падкрэслівае важнасць надзеі і даверу ў нашых адносінах з Богам. Пан дае нам зразумець, што, калі мы звяртаемся да Яго з верай і даверам, нашы просьбы будуць пачуты і выкананы.
Езус падкрэслівае, што Бог — гэта не далёкі і недаступны Айцец, але Той, хто заўсёды чуе і адказвае. Ён прыводзіць прыклад з жыцця: «Ці ёсць сярод вас чалавек, які, калі сын ягоны папросіць у яго хлеба, дасць яму камень? Або калі папросіць у яго рыбы, дасць яму змяю?» (Мц 7, 9–10). Гэтая прыпавесць паказвае, што нават грэшныя людзі ведаюць, як даваць добрыя дары сваім дзецям. Наколькі ж больш наш Нябесны Айцец, які ёсць сапраўдная дабрата і любоў, гатовы даць нам усё, што нам патрэбна!
Езус таксама нагадвае нам, што нашы просьбы, наша малітва — гэта не магічны спосаб атрымаць усё, што мы хочам. Бог, які ведае нашы сэрцы, дае нам тое, што сапраўды добрае для нас і патрэбнае. Бог не заўсёды дае нам тое, што мы просім, але Ён заўсёды дае нам тое, што нам патрэбна. Гэта патрабуе ад нас даверу і цярпення, бо Божыя шляхі не заўсёды зразумелыя для нас. Часта мы просім аб адным, а Бог дае нам іншае, бо бачыць нашы патрэбы лепш за нас саміх.
У другой частцы Евангелля Езус дае нам залатое правіла: «Усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, і вы ім рабіце» (Мц 7:12). Гэтае правіла — гэта сэрца ўсіх запаведзяў, якое аб’ядноўвае Закон і Прарокаў. Яно заклікае нас да любові, спагады і адказнасці за іншых. Езус навучае нас, што нашы адносіны з Богам непадзельныя ад нашых адносін з бліжнімі. Калі мы просім у Бога дабра, мы павінны самі быць крыніцай дабра для іншых. Гэтае правіла — гэта не проста этычная парада, але выказванне сутнасці Божай волі.
Сённяшняе Евангелле нагадвае нам, што малітва — гэта не толькі просьба, але і акт даверу. Мы павінны прыходзіць да Бога з адкрытым сэрцам, ведаючы, што Ён чуе нас і адказвае на нашы малітвы. Як піша апостал Павел: «Мы не ведаем, аб чым трэба маліцца, але сам Дух заступаецца за нас стагнаннямі невымоўнымі » (Рым 8, 26). Гэта пацвярджае, што нават калі мы не знаходзім слоў, Бог разумее нашы сэрцы. Наша малітва — гэта не толькі словы, але і стан душы, які адкрывае нас для Божай ласкі.
Езус таксама нагадвае нам пра важнасць дзейснай веры. Мы не можам толькі прасіць — мы павінны шукаць і стукаць. Гэта значыць, што наша вера павінна быць актыўнай, поўнай імкнення да Бога і гатоўнасці прыняць Яго волю. Езус запрашае нас да ўзаемадзеяння з Богам, да пастаяннага пошуку і адкрыцця Яго прысутнасці ў нашым жыцці. Мы павінны быць гатовыя да змен, да росту і да прыняцця Божай волі, нават калі яна не супадае з нашымі спадзяваннямі.
На завяршэнне Езус сцвярджае, што ўсё, што мы робім, павінна грунтавацца на любові і міласэрнасці. «Усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, і вы ім рабіце» (Мц 7:12) — гэта не проста этычны прынцып, але выказванне сутнасці Божай волі. Мы пакліканыя стаць адлюстраваннем Божай любові ў свеце, дзе кожны наш учынак, кожнае слова павінны сведчыць пра Хрыста.
Сённяшняе Евангелле — гэта заклік да кожнага з нас жыць у любові і міласэрнасці, нясучы святло Езуса ў наш свет. Няхай гэтае Евангелле натхняе нас да шчырай малітвы, даверу Богу і актыўнай любові да бліжніх. Няхай мы, як вучні Езуса, заўсёды будзем шукаць Яго волі і несці Ягонае святло ў наш свет.
Разважанне падрыхтаваў кс. кан. д-р Сяргей Сурыновіч
для друку
