Каталіцкі Веснік Добрая Вестка ў тваім доме!
Евангелле Мц 1, 16. 18–21. 24а
Якуб быў бацькам Юзафа, мужа Марыі, ад якой нарадзіўся Езус, званы Хрыстом.
Такім было нараджэнне Езуса Хрыста: пасля заручынаў Маці Ягонай Марыі з Юзафам, перш чым пачалі жыць разам, яна зачала ад Духа Святога. Юзаф жа, муж яе, будучы справядлівым і не хочучы зняславіць, хацеў патаемна адпусціць Яе.
Калі ён надумаў гэта, вось анёл Пана з’явіўся яму ў сне і сказаў: Юзэфе, сыне Давіда, не бойся прыняць Марыю, жонку тваю, бо зачатае ў ёй ёсць ад Духа Святога. Яна ж народзіць Сына, і дасі Яму імя Езус, бо Ён збавіць народ свой ад ягоных грахоў.
Абудзіўшыся ад сну, Юзаф зрабіў, як загадаў яму анёл Пана, і прыняў жонку сваю.
У сённяшні дзень мы святкуем урачыстасць святога Юзафа, Абранніка Найсвяцейшай Панны Марыі. Гэтае свята нагадвае нам пра веліч і сціпласць гэтага святога, які стаў адным з найбольш значных персанажаў у гісторыі хрысціянства. Нягледзячы на тое, што звесткі пра яго жыццё ў Евангеллях абмежаваныя, яго роля ў Божым плане была вельмі важнай. Юзаф быў чалавекам, якому даверылі найвялікшую таямніцу — клопат над найсвяцейшай Паннай Марыяй і апеку над самім Збаўцам, Езусам Хрыстом. Яго жыццё — гэта ўзор веры, паслухмянасці і адданасці Богу.
Згодна з Евангеллем паводле Мацвея, Юзаф быў нашчадкам Давіда, што падкрэслівае яго важнасць у выкананні Божых абяцанняў. Ён быў чалавекам працы, цесляром, які жыў у Назарэце. Калі Марыя зачала ад Духа Святога, Юзаф, будучы справядлівым, хацеў патаемна адпусціць Яе, каб не зняславіць. Але анёл Пана з’явіўся яму ў сне і адкрыў таямніцу зачацця, сказаўшы: «Юзэфе, сыне Давіда, не бойся прыняць Марыю, жонку тваю, бо зачатае ў ёй ёсць ад Духа Святога. Яна ж народзіць Сына, і дасі Яму імя Езус, бо Ён збавіць народ свой ад ягоных грахоў» (Мц 1, 20–21). Юзаф без ваганняў прыняў на сябе гэтую місію, стаўшы апекуном і абаронцам святой Сям’і. Гэты ўчынак паказвае яго глыбокую веру і давер да Бога, якія паўзыходзяць чалавечыя сумненні і страхі.
Жыццё Юзафа — гэта прыклад сціпласці і веры. Ён не шукаў славы для сябе, але цалкам аддаў сябе служэнню Богу і сваёй сям’і. Калі Марыя і Езус былі ў небяспецы, Юзаф паказаў сваю мужнасць і адданасць, калі паводле ўказання анёла ўцёк з імі ў Егіпет, каб пазбегнуць пагрозы ад Ірада (пар. Мц 2, 13–15). Гэты ўчынак паказвае, што Юзаф быў не толькі апекуном, але і абаронцам, які ніколі не сумняваўся ў Божым кіраўніцтве. Яго роля як бацькі і мужа была вызначана не толькі чалавечай мудрасцю, але і Божым провідам, які ён прымаў і выконваў з поўнай адданасцю.
Пасля вяртання з Егіпта Юзаф працягваў сваю працу цесляра ў Назарэце, забяспечваючы сям’ю і выхоўваючы Езуса. Яго роля як бацькі была вельмі важнай у жыцці Езуса. Юзаф навучыў Яго працы, малітве і паслухмянасці Божым законам. У Евангеллі паводле Лукі мы бачым, як Юзаф і Марыя прынеслі Езуса ў святыню для ахвяравання, выконваючы прадпісанні закона (пар. Лк 2, 22–24). Гэта паказвае іх глыбокую веру і паслухмянасць Божай волі. Юзаф быў чалавекам, які жыў у гармоніі з Божымі настаўленнямі.
Апошняя згадка пра Юзафа ў Евангеллі — гэта пілігрымка ў Ерузалем з дванаццацігадовым Езусам (пар. Лк 2, 41–52). У гэтым эпізодзе мы бачым, як Юзаф і Марыя шукаюць Езуса, які застаўся ў святыні. Калі яны знайшлі Яго, Езус сказаў: «Чаму вы шукалі Мяне? Хіба вы не ведалі, што Я павінен быць у тым, што належыць Майму Айцу?» (Лк 2, 49). Гэтыя словы паказваюць, што Езус усведамляў сваё адмысловае прызначэнне, але Юзаф і Марыя, хоць і не зразумелі гэтага цалкам, прынялі гэта з павагай і верай. Гэта паказвае, што Юзаф быў чалавекам, які заўсёды шукаў Божую волю і прымаў яе, нават калі яна была не зусім зразумелай.
Святы Юзаф з’яўляецца апекунам Касцёла. У 1870 годзе Папа Пій IX абвясціў яго праўдзівым апекунам Касцёла, падкрэсліваючы яго важнасць як прыклада для ўсіх вернікаў. Яго прыклад сціплага і адданага жыцця натхняе нас служыць Богу і бліжняму праз нашу працу і штодзённыя намаганні. У 1955 годзе Папа Пій XII заснаваў свята Святога Юзафа Рамесніка, якое адзначаецца 1 мая. Гэтае свята нагадвае нам пра важнасць працы і сціплых намаганняў, якія прыносяць плён у жыцці чалавека. Праца Юзафа як цесляра была не толькі спосабам заробку, але і спосабам служэння Богу і бліжняму. Яго прыклад нагадвае нам, што кожная праца, зробленая з любоўю і адданасцю, можа стаць спосабам святасці.
Святы Юзаф таксама з’яўляецца апекунам паміраючых. Лічыцца, што ён памёр у прысутнасці Езуса і Марыі, што робіць яго асаблівым заступнікам у гадзіну смерці для ўсіх вернікаў. Яго прыклад сціпласці і веры натхняе нас шукаць яго заступніцтва ў малітвах, асабліва ў цяжкія моманты нашага жыцця. Юзаф нагадвае нам, што нават у самыя цяжкія моманты мы можам знайсці апору ў Божай міласэрнасці і любові.
Жыццё Святога Юзафа паказвае нам, што сапраўдная веліч заключаецца не ў высокіх пасадах ці тытулах, а ў служэнні Богу і бліжняму праз сціплыя і адданыя намаганні. Незалежна ад нашай прафесіі ці сацыяльнага становішча, мы можам служыць Богу праз нашу працу, малітву і любоў да бліжняга. Юзаф нагадвае нам пра важнасць веры, сціпласці і адданасці ў нашым жыцці. Яго прыклад натхняе нас ісці шляхам веры і адданасці, служачы Богу праз нашы штодзённыя намаганні.
У заключэнне, святы Юзаф застаецца вечным узорам для ўсіх хрысціян. Яго жыццё нагадвае нам, што сапраўдная веліч заключаецца ў служэнні і любові да Бога і бліжняга. Няхай яго прыклад натхняе нас ісці шляхам веры і адданасці, служачы Богу праз нашы штодзённыя намаганні. Няхай святы Юзаф маліцца за нас і дапамагае нам знаходзіць сілу і мужнасць у нашым хрысціянскім жыцці.
Разважанне падрыхтаваў кс. кан. д–р Сяргей Сурыновіч
для друку
