Чым вера адрозніваецца ад забабонаў, чараўніцтва і ўсяго астатняга, што не з’яўляецца верай? Перш за ўсё тым, што яна з’яўляецца чымсьці жывым, нябачнай жывой рэальнасцю, і ў ёй нічога не працуе само па сабе, як магія, калі прамаўляеш формулу. Няправільная формула ў магічным свеце не дае патрэбнага выніку.
Што гэта мае да ўспаміну Імя Марыі? А тое, што ад імёнаў, якія былі на самай справе ў Багародзіцы Панны, у нашага Збаўцы, у апосталаў… засталося некалькі апорных гукаў, і не больш. Маттайя яшчэ больш накшталт Мацвея, а вось, напрыклад, Іегошуа наўрад ці падобна на «Езус», а Егосеху — на Юзафа. Як на самой справе звалі Марыю? Мірыям, Марыямна?
Але, прамаўляючы Яе імя, вернікі добра ведаюць, да каго менавіта яны звяртаюцца. А сама Яна называла сябе, напрыклад, Беззаганным Зачаццем (у Лурдскіх аб’яўленнях). Святы Максіміліян Кольбэ называў Яе «абразом Святога Духа», і сваім братам у Непакалянаве пакінуў Яе імя як знак прывітання.
Па традыцыі, якая паходзіць ад св. Ераніма, Імя Марыі перакладаецца як «Панна». Для хрысціян Яна сапраўды Панна, і тым больш для католікаў, якія прызнаюць Яе валадарства каля Сына як Каралевы неба і зямлі. Многія багасловы адрозніваюць сапраўдную набожнасць ад хлусні па тым, што ёсць у гэтай пабожнасці належнае месца для Марыі. Тэалагічнае абгрунтаванне выразнае: у Марыі Касцёл распазнае тую, якая «раздавіць галаву змея», і хто Яе пазбягае — то напэўна чагосьці баіцца. А духаў трэба ўмець адрозніваць, гэта яшчэ апостал Ян раіў (1 Ян 4,1).
Упершыню ў літургіі Імя Багародзіцы сталі ўшаноўваць у Іспаніі, у дыяцэзіі Куэнка ў 1513 годзе. Дыяцэзія атрымала ад Апостальскай Сталіцы афіцыйнае дазвол на святкаванне Імя Маці Збаўцы. Свята для ўсяго Касцёла абвясціў Папа Інакенцій ХІ пасля таго, як у бітве з туркамі 12 верасня 1683 года польскі кароль Ян III Сабескі напісаў Папу: «Прыйшлі, убачылі. Бог перамог». Кароль загадаў сваім войскам ісці ў бой са сцягамі, на якіх было напісана імя Марыі…
Да пачатку ХХ стагоддзя гэтае свята адзначалася ў нядзелю пасля свята Нараджэння Панны Марыі, а Папа Пій Х перанёс яго ў 1911 годзе на 12 верасня. У цяперашнім касцельным календары гэта ўжо не свята, а толькі ўспамін. Верагодна, хрысціяне даўно не станавіліся перад боем з гэтым імем на вуснах, каб зразумець перамогу над ворагамі веры — ці над уласным нявер’ем, па меншай меры.
Тыя, хто ішоў з Яе імем у розныя справы і бітвы, заваёўвалі Неба. Успомнім: усе дзевяць дзяцей сям’і Мартэн першым імем мелі «Марыя». А зараз ёсць св.Тэрэзы з Лізье, благаслаўлёныя Луі Марцен і Зелі Герэн — яе бацькі, і пяць дачок-манахінь з гэтага роду.
Між іншым, тэалагічны няважны, але гістарычна цікавы момант: Куэнка адміністрацыйна ўваходзіць у «землі» (аўтаномнага таварыства) Кастылія — Ла-Манча. Магчыма, сённяшнія абаронцы і прыхільнікі імя Марыі ў чымсьці падобныя да дон Кіхота, але ў рыцарстве і ўнутранай высакароднасці ім не адмовіш. З імем Марыі ідуць на сваё служэнне і малітву члены Легіёна Марыі, з Ёй чыняць сваю справу члены Рыцарства Беззаганнай, з Яе імем удзельнікі руху Духоўнага ўсынаўлення ненароджаных прымаюць пад сваю малітоўную абарону дзяцей, якім пагражае аборт…
А кожны католік вітае Яе штодня словамі самога анёла: «Вітай, Марыя, поўная ласкі!»
Па матэрыялах Credo
для друку