Людзі маюць схільнасць шукаць выразныя паказчыкі таго, што іх жыццё мае сэнс і што яны на правільным шляху. Сучаснае грамадства настойліва прапануе нам думку аб тым, што такім крытэрыем з’яўляецца месца чалавека ў жыцці, тое, хто ён у параўнанні з іншымі. З гэтым звязана жаданне адчуць перавагу над тымі, хто побач. Быць найлепшым… Гэтая спакуса праследуе сучаснага чалавека пастаянна. Для ...

Некаторыя прапаведнікі, калі тлумачаць таямніцу Хрыстовага нараджэння, звяртаюць увагу на тры Яго “нараджэнні”: Езус нарадзіўся ў Бэтлееме, потым прыйдзе другі раз у канцы часоў. Нашае ж жыццё мае быць скіравана на тое, каб Хрыстос кожны дзень нараджаўся ў нашым сэрцы. “Я веру ў сэрцы”, — паўтарае значная колькасць людзей, адказваючы на пытанне, ці вераць яны ў Бога і як праяўляецца ...

Завяршэнне кастрычніка і пачатак лістапада ў Беларусі звязаны з асаблівым успамінам пра памерлых продкаў. Гэтая памяць пра тых, хто ўжо скончыў свой зямны шлях, аб’ядноўвае людзей розных канфесій. Аднак з памяццю пра памерлых часта звязана тое, што да хрысціянскай веры не мае ніякага дачынення. Смерць знаёмага чалавека, нават калі ён не быў нашым родным, але мы шмат часу правялі побач, ...

Некаторыя людзі сцвярджаюць, што ў Бога яны “вераць у сэрцы”. Часцей за ўсё гэта з’яўляецца апраўданнем сваёй духоўнай ляноты. Шчырая вера праяўляецца ў першую чаргу ў малітве. Для многіх хрысціян, на жаль, слова “малітва” асацыіруецца толькі з паўтарэннем завучаных сказаў. Вопыт завучвання і механічнага паўтарэння такіх малітваў, які некаторыя вынеслі з дзяцінства, можа прывесці да таго, што чалавек у дарослым ...

Многія хрысціянскія храмы Беларусі пабудаваны ў гонар Багародзіцы. На гербе нашай сталіцы адлюстраваны вобраз Дзевы Марыі, узятай на неба. Усё гэта сведчыць пра вялікую любоў нашага народа да Маці Хрыста і ўпэўненасць у тым, што завяршэнне яе жыцця на зямлі было незвычайным. Хрысціянская інтуіцыя падказвае чалавеку, што смерцю не заканчваецца яго існаванне. Хоць цела яго памірае, застаецца жыць яго душа. ...

Чалавек — вельмі складаная істота. Мы, людзі, можам адначасова сумнявацца і верыць, адчайвацца і спадзявацца, ненавідзець і любіць, плакаць і смяяцца, быць грэшнымі і святымі. Пастаянна мы адчуваем сябе поўнымі супярэчнасцей. Пра гэтыя супярэчнасці прыгожа сказана ў евангельскай прыпавесці пра каласоўнік і пшаніцу. Існаванне дабра і зла ў свеце параўноўваецца з сітуацыяй, калі чалавек засеяў раллю добрым збожжам. Пад покрывам ...

З верай у Бога звязаны ўпэўнены позірк у будучыню. Нягледзячы на ўсе чалавечыя цяжкасці, Бог нас не пакідае. Евангельскі заклік Хрыста вельмі канкрэтна звяртае ўвагу на тое, чаго трэба асцерагацца: “Не бойцеся тых, хто забівае цела, душы ж не могуць забіць”. Калі Хрыстос запрашае нас не баяцца, для многіх гэта заахвочванне не баяцца расказваць іншым пра Бога. Мы ўсе можам ...

Кожны чалавек, які сутыкаецца з хрысціянствам, мае дачыненне да вялікай сістэмы, цэлага светапогляду. У гэту сістэму ўваходзяць веравучэнні, шматлікія прадпісанні, розныя пабожныя практыкі і гэтак далей. Ці ўсё гэта неабходна для таго, каб ісці па дарозе да Бога? Пастаўленае пытанне можна перафразіраваць: ці можа чалавек самастойна знайсці шлях да неба? Ёсць людзі на Зямлі, якія ніколі не чулі пра Хрыста, ...

У нашым жыцці мы часта сутыкаемся з неабходнасцю выбіраць, як нам рэагаваць на зло. Яго немагчыма не заўважаць, асабліва тады, калі яно скіравана супраць нас: мяне пакрыўдзілі, падманулі, нанеслі фізічны боль, паступілі несправядліва… Для таго, каб увесці нейкі парадак у грамадскія адносіны, каб пазбегнуць “вайны ўсіх супраць усіх”, як бы назваў гэта філосаф Томас Гобс, у часы Старога Запавету быў ...

Кожны чалавек задумваецца над сэнсам свайго жыцця. У нашым грамадстве прынята лічыць, што той, хто вядзе бессэнсоўнае існаванне, ніколі не дасягне поспеху. Хрысціяне, шукаючы адказу на пытанне, для чаго яны з’явіліся на свет, скіроўваюць свой позірк на Бога. У Евангеллі запісаны эпізод, калі Хрыстос сказаў першасвятарам і старэйшынам ізраільскага народа, што мытнікі і распусніцы наперадзе іх ідуць у Валадарства Божае. ...