Каталіцкі Веснік Добрая Вестка ў тваім доме!
Няма большай радасці, чым рызыкаваць жыццём дзеля Пана, падкрэсліў Папа Францішак у пасланні на 56-ы Сусветны дзень малітвы аб пакліканнях. Ён будзе адзначацца ў IV Велікодную нядзелю, 12 мая 2019 года.
Дакумент на тэму “Адвага рызыкаваць дзеля абяцання Бога” быў абнародаваны 9 сакавіка. На самым яго пачатку Святы Айцец прапанаваў паразважаць “пра тое, як пакліканне Пана робіць нас носьбітамі абяцання і, у той жа час, патрабуе ад нас адвагі рызыкаваць з Ім і дзеля Яго”.
Спасылаючыся на евангельскае апавяданне пра пакліканне Езусам першых вучняў ля Галілейскага возера (Мк 1,16-20), Францішак нагадаў, што яно адбылося ў выніку іх сустрэчы з Панам, Які выйшаў насустрач, разбіў іх “паралізаванасць нармальнасцю” і паабяцаў: “Я зраблю вас рыбакамі людзей” (Мк 1,17).
“Пакліканне Пана, такім чынам, гэта не ўмяшанне ў нашу свабоду; гэта не “клетка” ці цяжар, што ўскладаецца нам на плечы. Наадварот, гэта поўная любові ініцыятыва, з якой Бог выходзіць нам насустрач і запрашае нас увайсці ў вялікі план, удзельнікамі якога хоча нас зрабіць, паказваючы гарызонт больш шырокага мора і багатага ўлову”
, — дадаў ён.
Паводле Францішка, Бог прагне, каб людзі не былі нявольнікамі банальнасці, не жылі па інерцыі, не заставаліся пасіўнымі перад абліччам рашэнняў, якія маглі б даць сэнс іх жыццю.
“Кожны з нас пакліканы – рознымі спосабамі – да нечага вялікага. (…) Пакліканне – гэта заклік не заставацца на беразе з сеткамі ў руках, але ісці за Езусам па шляху, які Ён задумаў для нас, нашага шчасця і дабра тых, хто знаходзіцца побач з намі”
, — дадаў Папа.
Святы Айцец заўважыў, што прыняцце гэтага абяцання патрабуе адвагі першых вучняў: калі пачулі пакліканне Пана, “адразу, пакінуўшы сеткі, яны пайшлі за Ім” (Мк 1,18). “Трэба пакінуць усё, што хацела б трымаць нас прывязанымі да нашага маленькага чоўна, перашкаджаючы прыняць канчатковае рашэнне; ад нас патрабуецца адвага, якая з моцай падштурхне да раскрыцця Божай задумы адносна нашага жыцця”, — падкрэсліў Францішак.
“Па-сутнасці, калі апынаемся перад шырокім морам паклікання, мы не можам заставацца рамантаваць сеткі ў чоўне, які дае нам бяспеку, але павінны даверыцца абяцанню Пана”
, — дадаў ён.
Гаворачы пра розныя формы паклікання, Папа ў першую чаргу ўзгадаў пра “пакліканне да хрысціянскага жыцця, якое мы ўсе атрымліваем з хростам і якое нагадвае, што наша жыццё – гэта не плён выпадковасці, але дар быцця дарагімі дзецьмі Пана, сабранымі ў вялікай сям’і Касцёла”.
“Менавіта ў касцёльнай супольнасці хрысціянскае жыццё нараджаецца і развіваецца, у першую чаргу дзякуючы Літургіі, якая ўводзіць у слуханне Божага слова і ласку сакрамэнтаў; менавіта тут, ад самага ранняга ўзросту, мы прыступаем да мастацтва малітвы і братэрскага дзялення. Касцёл з’яўляецца нашай маці, бо нараджае нас да новага жыцця і вядзе да Хрыста; таму мы павінны любіць яго, нават калі заўважаем на яго абліччы маршчыны слабасці і граху, і павінны садзейнічаць таму, каб рабіць яго ўсё больш і больш прыгожым і ззяючым, каб мог быць сведчаннем любові Бога ў свеце”, — падкрэсліў Папа.
Хрысціянскае жыццё знаходзіць свой выраз таксама ў прыняцці рашэнняў, якія “спрыяюць росту Божага Валадарства ў грамадстве”, заўважыў Пантыфік і патлумачыў, што мае на ўвазе адказ на пакліканне да сужэнства і заснавання сям’і або служэння ў працоўнай, дабрачыннай, грамадскай ці палітычнай сферы.
“Гаворка ідзе пра пакліканні, якія робяць нас носьбітамі абяцанняў дабра, любові, справядлівасці не толькі для нас саміх, але і для грамадскіх і культурных кантэкстаў, у якіх жывём, якія маюць патрэбу ў мужных хрысціянах і сапраўдных сведках Божага Валадарства”
, — дадаў ён.
Гаворачы пра пакліканне да кансэкраванага жыцця ці святарства, Папа зазначыў, што яно часам “натхняе і, адначасова, палохае”.
“Гэты выбар прадугледжвае рызыку пакідання ўсяго, каб ісці за Панам і цалкам прысвяціць сябе Яму, каб стаць спрацоўнікам Яго справы. Рашэнню падобнага роду можа перашкаджаць шмат унутраных супраціваў, а таксама – у пэўных кантэкстах, вельмі секулярызаваных, дзе здаецца больш няма месца для Бога і Евангелля – можна апусціць рукі і паддацца “стомленасці спадзявацца”, — дадаў ён.
“Тым не менш, няма большай радасці, чым рызыкаваць жыццём дзеля Пана! Хачу сказаць асабліва вам, моладзі: не заставайцеся глухімі на пакліканне Пана! Калі Ён кліча вас на гэты шлях, не цягніце вёслы ў човен, а давярайце Яму. Не дазвольце, каб вас заразіў страх, які паралізуе перад абліччам вяршыняў, што прапануе Пан. Памятайце заўсёды, што тым, хто пакіне сеткі і човен, каб ісці за Ім, Пан абяцае радасць новага жыцця, якая напаўняе сэрца і дае натхненне ў пілігрымаванні”
, — заклікаў Пантыфік.
Францішак заклікаў да развіцця душпастырства, накіраванага на дапамогу ў распазнанні паклікання, у першую чаргу моладзі, каб магла адкрыць Божую задуму адносна сябе, асабліва праз малітву, разважанне над Божым словам, эўхарыстычную адарацыю і духоўнае суправаджэнне.
Напрыканцы паслання Папа ўказаў на прыклад Панны Марыі, для якой цяжкасці ніколі не станавіліся прычынай, каб сказаць Богу “не”.
Беларуская рэдакцыя Vatican News
для друку
