“Пане Езу, нечага хачу… але не ведаю, чаго!” – менавіта так часам можна акрэсліць нашую малітву. У будзённым жыцці нас цягнуць у розныя бакі супярэчныя прагненні і патрэбы, і мы самі не разумеем, чаго хочам. Часам хацелася б проста кінуць усё і збегчы ў ціхае прыгожае месца… і, магчыма, гэта не такая дрэнная ідэя! Час, праведзены ў самотнасці і цішыні, ...

Бывае, што дзіця плача, калі бацькі, напрыклад, забіраюць планшэт, бо трэба ісці спаць. Яно не можа распазнаць жэсту клопату, не разумее выхаваўчай неабходнасці гэтага кроку. Так і мы ў сваім паўсядзённым жыцці часам трымаемся за штосьці нявартае, як за апошнюю саломінку. Калі Езус ступае па нашых бушуючых водах – неўпарадкаваных сяброўствах, неадэкватным адпачынку, неўтаймаванай агрэсіі, – мы крычым, як апосталы ...