Каталіцкі Веснік Добрая Вестка ў тваім доме!
Евангелле Ян 2, 1–12
У той час:
У Кане Галілейскай было вяселле і Маці Езуса была там. Быў запрошаны на вяселле таксама і Езус, і вучні Ягоныя. І, калі не хапіла віна, Маці Езуса сказала Яму: Не маюць віна.
Адказаў Ёй Езус: Жанчына, ці гэта Мая або Твая справа? Яшчэ не прыйшоў час Мой. Маці Яго сказала слугам: Тое, што Ён скажа вам, зрабіце.
Было ж там шэсць каменных збаноў, пастаўленых для юдэйскага ачышчэння, якія змяшчалі дзве або тры меры.
Езус сказаў: Напоўніце збаны вадою. І напоўнілі іх даверху. І кажа ім: Цяпер зачэрпніце і занясіце кіраўніку вяселля. І панеслі. Калі ж кіраўнік вяселля пакаштаваў ваду, што стала віном, — і не ведаў, адкуль яно ўзялося, ведалі толькі слугі, якія чэрпалі ваду, — то паклікаў жаніха і кажа яму: Кожны чалавек падае спачатку добрае віно, а калі нап’юцца, тады горшае. Ты ж збярог добрае віно аж дагэтуль.
Такі пачатак цудаў учыніў Езус у Кане Галілейскай і аб’явіў славу сваю, і паверылі ў Яго вучні Ягоныя.
Пасля гэтага прыйшоў Ён у Кафарнаум, Ён сам і Маці Ягоная, і браты, і вучні Ягоныя, і прабылі там некалькі дзён.
Вяселле ў Кане: інструкцыя па ўжыванні
Уявіце сабе: вы ладзіце вяселле. Спіс гасцей складзены, стол прадуманы да дробязяў, кветкі замоўлены, і раптам… сярод запрошаных з’яўляецца Сам Пан! Не, гэта не пачатак жарту – гэта сапраўдная гісторыя, якая адбылася ў Кане Галілейскай.
Здавалася б, што можа быць звычайней за вяселле? Усхваляваныя бацькі, заклапочаныя распарадчыкі, музыкі, якія наладжваюць інструменты… І вось сярод гэтай звыклай мітусні – Ён, які неўзабаве ператворыць ваду ў віно. Але давайце на хвілінку спынімся і падумаем: ці не адбываецца нешта падобнае ў нашым штодзённым жыцці?
Вось маладая маці гатуе вячэру для сям’і. На пліце гатуецца ежа, у духоўцы румяніцца курыца, і раптам – звонак у дзверы. Прыйшлі нечаканыя госці! «Божа, – думае яна, – як жа на ўсіх хопіць?» І раптам знаходзіць у лядоўні забытую пачку пельменяў, а ў шафе – святочны абрус. Супадзенне? А можа, цуд у Кане Галілейскай працягваецца?
Ці вось офісны працаўнік, змучаны тэрмінамі. Праект гарыць, кіраўнік нервуецца, кліенты патрабуюць немагчымага. «Божа, дапамажы!» – шэпча ён. І адкуль ні вазьміся з’яўляецца калега з гатовым рашэннем праблемы. Зноў супадзенне?
Мы часта шукаем велічных цудаў, а тым часам самы вялікі цуд – гэта тое, што Стваральнік Сусвету не цураецца нашых маленькіх святаў і клопатаў. Ён прыходзіць не толькі ў храм на Літургію, але і на нашую кухню, у офіс, у мітусню будзённага жыцця. І робіць гэта гэтак жа непрыкметна, як тады, у Кане, калі проста папрасіў напоўніць збаны вадой.
Дарэчы, пра збаны. Ці заўважылі вы, што ў гісторыі пра вяселле ў Кане менавіта слугі першымі даведаліся пра цуд? Не ганаровыя госці, не распарадчык свята, а простыя працаўнікі, якія рабілі сваю справу. Яны і ўбачылі, як звычайная вада ператвараецца ў цудоўнае віно.
Можа таму мы часам не заўважаем цудаў у сваім жыцці? Таму што чакаем іх за святочным сталом, а яны адбываюцца ля працоўнага стала? Шукаем іх у асаблівых месцах, а яны здараюцца ў чарзе ў краме?
Аднак жа Боскі Жаніх (так-так, менавіта так называе сябе Хрыстос!) працягвае ператвараць ваду нашых будняў у віно радасці. Ён робіць гэта пастаянна – праз усмешку выпадковага мінака, праз нечаканы тэлефонны званок старога сябра, праз сонечны прамень, які прабіўся праз хмары.
І, магчыма, галоўны ўрок таго вяселля ў Кане не ў самім факце ператварэння вады ў віно, а ў тым, што Бог прыходзіць туды, дзе людзі збіраюцца разам, каб раздзяліць радасць. Ён прыходзіць, нават калі Яго не пазнаюць. Прыходзіць, нават калі скончылася віно. Прыходзіць, таму што любіць нас – як жаніх любіць нявесту, як маці любіць дзіця, як сябар любіць сябра.
А мы? Мы можам навучыцца заўважаць Яго прысутнасць у дробязях, у штодзённасці, у простых момантах жыцця. І тады, магчыма, аднойчы зразумеем, што ўсё нашае жыццё – гэта адно вялікае вяселле ў Кане, дзе звычайная вада нашых будняў пастаянна ператвараецца ў каштоўнае віно Боскай любові.
І так, не забудзьцеся запрасіць Яго на сваё наступнае свята. Хаця, калі падумаць, Ён ужо даўно даслаў вам запрашэнне на Сваё.
Разважанне падрыхтаваў а. Міхаіл Ткаліч SJ
для друку
