Езус сказаў адной з святых: «Няхай тваім першым дзеяннем раніцай будзе прывітанне майго сэрца і ахвяраванне Мне сябе асабіста. Той, хто імкнецца да Мяне, набліжае Мяне да сябе”.
У Каталіцкім Касцёле ёсць вядомая малітва Найсвяцейшаму Сэрцу Езуса. І хоць яна глыбока сягае каранёў Святога Пісання, гэты культ не быў шырока распаўсюджаны, пакуль розныя святыя візіянеры не сказалі, як бачылі Езуса і Яго міласэрнае Сэрца.
Каталіцкі Касцёл прызнаў гэтыя бачанні верагоднымі. Нягледзячы на тое, што вернікі не абавязаны верыць у іх (як і ў выпадку кожнага прыватнага аб’яўлення), Касцёл бачыць каштоўнасць як у бачаннях, так і ў малітвах, таму што яны адлюстроўваюць таямніцу Езуса Хрыста.
Сэрца Езуса — уцелаўлёнае Слова, Збаўца, які разам у Святым Духу нясе бясконцую любоў да Айца і сваіх братоў.
Святая Людгарда Тангерэнская, XII ст.
Людгарда належыла да кляштара бенедыктынак, дзе і было першае бачанне Езуса і Яго прабітага Сэрца. У адным з іх яна адчула «абмен сэрцамі». Калі Езус спытаў: «Што ты хочаш?», яна сказала: «Я хачу Тваё Сэрца». Езус адказаў: «Хочаш маё сэрца? У гэтым выпадку Я хачу тваё сэрца». Людгарда прамовіла: «Вазьмі яго, узлюблены Госпад. Але вазьмі так, каб любоў Твайго Сэрца была змешана і звязана з маім сэрцам, каб маё сэрца было ў Табе, і каб назаўжды яно магло бяспечна знаходзіцца пад Тваёй апекай».
Святая Мехтыльда з Хакеборна, XIII ст.
Святая Мехтыльда, бенедыктынка з Германіі, неаднаразова бачыла Езуса ў аб’яўленнях. Пра гэтыя падзеі з яе жыцця напісалі кнігу. Аднойчы Езус з’явіўся перад ёй, трымаючы гэтую кнігу ў правай руцэ на сваім Сэрцы. Ён пацалаваў яе і сказаў: «Усё, што вы знойдзеце ў гэтай кнізе, вынікае з Майго Божага Сэрца і вернецца да Яго». Акрамя таго, Езус сказаў: «Няхай тваім першым дзеяннем раніцай будзе прывітанне майго сэрца і ахвяраванне Мне сябе асабіста. Той, хто імкнецца да Мяне, набліжае Мяне да сябе”.
Святая Гертруда з Гелфці, XIII ст.
Першыя бачанні пачаліся, калі Гертрудзе было 25 гадоў. Яна жыла ў бенедыктынскай супольнасці. Аднойчы яна ўбачыла св. Яна Евангеліста і Езуса. Яны папрасілі яе пакласці галаву на Сэрца Езуса. Потым яна звярнулася да св. Яна з пытаннем: «Узлюблены вучань Госпада, ці такія ж гарманічныя ўдары, якія робяць маю душу такой шчаслівай, чуў і ты, калі паклаў галаву падчас Апошняй Вячэры на грудзі Збавіцеля?» Ян адказаў: «Так, я чуў іх, а мая душа да самай глыбіні напоўнілася слодыччу». Гертруда спытала: «Чаму тады так мала казаў у Евангеллі пра такія пранікнёныя таямніцы Сэрца Езуса?» Ян адказаў: «Маёй місіяй было напісаць Першапачатковае Слова; замест гэтага мова самых слабых удараў Найсвяцейшага Сэрца прызначана для наступных часоў, так каб стары свет, чыя любоў да Бога астыла, мог разагрэцца, слухаючы гэтыя таямніцы».
У 1673 г. французская манахіня Маргарыта Марыя Алякок атрымала бачанне Езуса, у якім Ён папрасіў Касцёл шанаваць Яго Найсвяцейшае Сэрца. Сярод шматлікіх абяцанняў Езуса, перададзеных праз св. Маргарыту, было: «Абяцаю ў шчодрай міласэрнасці Майго Сэрца, што ўсіх, хто на працягу дзевяці месяцаў у першыя пятніцы будзе прымаць святую Камунію, Мая ўсемагутная любоў адорыць ласкаю шчырага пакаяння; што не памруць ні ў стане без Маёй ласкі, ні без cвятых сакрамантаў, і што Сэрца Маё станецца для іх бяспечным прытулкам у часіну смерці».
Па матэрыялах credo.pro
для друку
Каталіцкі Веснік Добрая Вестка ў тваім доме!
