[1]У Віцебскім катэдральным касцёле Езуса Міласэрнага, як і ва ўсім каталіцкім свеце, 10 лютага адзначылі Папялец.
Папяльцовая серада – у лацінскім абрадзе першы дзень Вялікага посту, у які прадпісваецца строгі пост – ежа толькі адзін раз у дзень.
Падчас святой Імшы праводзіцца адмысловы абрад – пасыпанне галоў вернікаў асвечаным попелам. Попел, па старажытнай традыцыі з Х стагоддзя, атрымліваюць ад спаленых галінак вярбы, якія захаваліся з мінулай Вербнай нядзелі. Агонь, які спальвае галінкі вярбы, сімвалізуе агонь любові, які ператварае ўсё грэшнае ў попел.
Звычай пасыпання галоў вернікаў попелам старажытнага біблейскага паходжання: у Старым Запавеце гэта з’яўлялася сімвалам пакаяння і пакоры.
Падчас святой Імшы святар, пасыпаючы галаву верніка попелам, кажа: “Кайцеся і верце ў Евангелле” альбо “Памятай, што ты — прах, і ў прах вернешся”.
У дні посту вернікі абавязаны самаўдасканальвацца ў веры – павінны надаваць асаблівую ўвагу і больш часу малітве і міласэрнасці, праяўляць устрыманне ў ежы, бо слова “пост” гаворыць само за сябе — гэта значыць ужываць посную ежу.
Пра ўсё гэта распавёў у сваёй гаміліі падчас Імшы ў Папяльцовую сераду біскуп Віцебскай дыяцэзіі Алег Буткевіч.
Анатоль Бандарчук-Вошлаў, тэкст і фота