[1]Фота з Instagram @moladz_katedra
Начныя чуванні моладзі ў архiкатэдральным касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі сталі ўжо добрай шматгадовай традыцыяй. Звычайна, іх арганізоўваюць два разы на год: падчас Адвэнту і Вялікага посту.
Вось і ўвечары 16 сакавіка 2024 года маладыя хлопцы і дзяўчаты сабраліся на начное чуванне ў катэдры. Іх чакала насычаная малітоўная праграма, прысвечаная разважанням над падзеямі апошніх дзён зямнога жыцця Езуса Хрыста: ад Вербнай нядзелі да Змёртвыхпаўстання.
У гэтым годзе разам з ксяндзом Андрэем Бураком, адказным за душпастырства моладзі ў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі, да арганізацыі далучыліся маладыя людзі з парафіі Святога Роха, што на Залатой горцы, а таксама моладзь катэдры.
[2]Фота з Instagram @moladz_katedra
Сваімі ўражаннямі з намі падзяліліся ўдзельнікі чування:
[3]Анастасія Харошка, парафія Нараджэння Маці Божай, Гомель, 23 гады.
У чуванні ўдзельнічаю пяты раз. Яны заўсёды вартыя таго, каб прысвяціць час. У гэтым годзе чакала, як і заўсёды, што змагу вырвацца з руціны для асабістай сустрэчы з Богам, з цудоўнымі людзьмі. Чакала, што мяне крануць прыгожыя спевы, асаблівая атмасфера і прамова ксяндза. Так і адбылося, ехала дадому стомленая, але з усмешкай на твары.
Даволі ярка мне запомніўся Крыжовы шлях і канферэнцыя. Спадабаўся сімвалізм, з якім паказалі шляхі Пятра і Юды. Два шляхі, якія спачатку былі цесна пераплецены, а потым разышліся і прывялі да абсалютна розных фіналаў.
Удзел у чуванні — вельмі добрая магчымасць прысвяціць час Богу, спыніцца, паразважаць над тым, што Ён хоча сказаць, шанец быць разам і выразна зразумець, што знаходзішся ў супольнасці Касцёла, якая жыве і квітнее.
[4]Мікіта Бранавец, архікатэдра, Мінск, 19 год.
Чуванне моладзі — добрая нагода пабыць разам з сябрамі перад абліччам Госпада. Заўсёды нейкая новая тэма, на якую можна вельмі доўга не звяртаць увагі да моманту чування. Таму такія мерапрыемствы гэта добрая падзея ў годзе.
Калі збіраўся на чуванне, цікава было, што новага могуць расказаць пра Вялікі тыдзень.
Любімым момантам быў і будзе адарацыя Найсвяцейшага Сакраманту. На ёй заўсёды можна засяродзіцца на ўнутраных перажываннях.
[5]Марыя Грыцкевіч, парафія Святой Тройцы, Глыбокае, 19 год.
Вырашыла прыйсці на чуванне, таму што падабаецца такі фармат, падабаецца, што можна сустрэць шмат сяброў з розных парафій. Хацела добра правесці час, пачуць нешта важнае для сябе.
Удзел у чуванні для мяне быў крыху незвычайным. Я спявала разам з моладдзю катэдры падчас Імшы і паміж пунктамі праграмы. Нас запрасілі паспяваць і мы пагадзіліся. Цікава было збірацца разам на рэпетыцыі, абмяркоўваць спевы, прыдумваць розныя распеўкі і другія галасы.
Вельмі спадабаўся Крыжовы шлях, дзе мы пачулі параўнанні крыжовага шляху Езуса з пакутамі Карла Акуціса. А яшчэ ўсе змаглі прыбіць нейкі свой грэх да крыжа.
Трэба арганізоўваць такія чуванні, каб даць магчымасць моладзі правесці час разам з Богам, а таксама са сваімі сябрамі, знайсці новыя знаёмствы. Яны дазваляюць больш адчуць і пазнаць глыбіню і важнасць момантаў да якіх мы рыхтуемся.
[6]Вераніка Бекус, парафія Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі, 17 год.
Жыву ў іншай краіне, таму беларускія чуванні для мяне — частка чагосьці роднага і вельмі блізкага сэрцу. Чакала супакою і глыбокага паядання з Богам, сустрэчы з сябрамі — усё гэта атрымалася.
Вельмі крануў сэрца момант у Крыжовым шляху, калі мы прыбівалі свае грахі да Крыжа Пана Езуса. Прыйшла свядомасць, як глыбока і балюча мы ранім Езуса кожным сваім грахом.
Таксама запомнілася Адарацыя, але для мяне гэта класіка: Езус у Найсвяцейшым Сакраманце, пяшчотныя спевы заўсёды датыкаліся майго сэрца, гэта было супер.
Такія чуванні патрэбны для маёй душы, бо ў іх я заўсёды адчуваю, што выконваю словы Евангелля: «Дык чувайце ўвесь час і маліцеся». (Лк 21, 36).
[7]Стафанiя Сталбунова, парафiя Найсвяцейшай Тройцы (св. Роха) на Залатой Горцы, Мінск, 20 год.
Гэта маё першае чуванне. Я хацела ўзнавіць сувязь з Богам, пераадолець крызісы веры і здабыць паўнату быцця.
Арганізацыя чування і ўдзел у ім неверагодна важныя, паколькі дапамагаюць умацаваць і падтрымаць кожнага веруючага ў яго імкненні быць блізкім да Бога. А таксама здабыць сапраўдны шлях кожнаму, хто шукае яго, але пакуль не знайшоў.
Удзел у чуванні напаўняў мяне пачуццём яднання з Хрыстом з самага пачатку і кожнае імгненне, паступова нарастаючы з кожнай малітвай і кожным словам, звернутым да Бога. Гэтае пачуццё не пакінула мяне і да цяперашняга часу напаўняе маю душу.
[8]Мацвей Страх, парафія Святога Казіміра, Маладзечна, 17 год.
Моладзевыя чуванні даюць магчымасць больш наблізіцца да Езуса, паглыбіць сваю веру, а таксама пазнаёміцца з новымі людзьмі, сустрэцца з сябрамі.
Мы прыехалі з Маладзечна разам з францішканскай моладдзю. Я хацеў сканцэнтравацца на сабе, і адысці ад руціны штодзённасці. Хачу сказаць, я атрымаў тое, чаго чакаў.
Падчас Адарацыі я адчуў большую еднасць з Хрыстом. Спевы, малітва кранаюць усё ўнутры. Прыгажосць адарыцыі дае адчуць усю сутнасць адзінства. Таму запрашаю прыняць удзел у начных чуваннях, каб больш пранікнуцца ўглыб гэтых слоў.
Таксама вельмі запомнілася канферэныя, якую для нас прамовіў айцец Вадзім Мізер МІС.
[9]Анастасія Кардаш, парафія Яна Евангеліста і Максімільяна Кольбэ, Мінск, 18 год.
Мне вельмі падабаецца фармат чування менавіта ўначы. Тэма была “Вялікі тыдзень”. Гэта тое, пра што мне хацелася даведацца яшчэ больш падрабязна.
Мы разам з моладдзю са сваёй супольнасці ДМХ рыхтавалі Крыжовы шлях. І ён сапраўды змог дакрануцца ў самае сэрца, а таксама момант прыбівання цвікоў, як аддаванне Хрысту сваіх грахоў.
Супольная малітва — гэта знак таго, што мы шукаем Хрыста яшчэ мацней у нашай штодзённасці.
[10]Караліна Лаўрык, парафія Святога Роха, Мінск, 19 год.
У гэтым годзе маладыя людзі з катэдры і Залатой горкі вырашылі арганізоўваць чуванне разам.
Паколькі належу да залатогорскай моладзі, вырашыла далучыцца да каманды арганізатараў. Мы адказвалі за тэму, ідэю і арганізацыю ўвогуле. Каманда невялікая, але было шмат маладых людзей, якія былі гатовыя дапамагаць. Магу сказаць, што нейкага прызначанага лідара не было, але з намі заўсёды быў ксёндз Андрэй Бурак, які мог падкарэктаваць і, вядома, узгадніць усе нашыя прапановы.
Тэму чування мы выбралі дзякуючы засяроджанасці над тэкстамі Евангелля, якія чытаюцца ў галоўныя дні Вялікага посту. Ідэя была — даць магчымасць удзельнікам больш свядома перажыць іх сёлета.
Думаю, што ўсё атрымалася, таму што ў гэтым годзе ўпершыню ўсіх удзельнікаў чування падзялялі на каманды. Кожная каманда адказвала за сваю частку, за “свой дзень”. Такім чынам, яны былі прамымі ўдзельнікамі, якія ахвотна і ахвярна выконвалі свае дзеянні.
Размаўляла Вікторыя Філіпенка