[1]25 мая ў катэдральнай базыліцы св. Францішка Ксаверыя ў Гродне прыняў біскупскае пасвячэнне ксёндз канонік Уладзімір Гуляй, якога Папа Францішак прызначыў каад’ютарам Гродзенскай дыяцэзіі.
Галоўным пасвячаючым быў Апостальскі нунцый у Беларусі арцыбіскуп Антэ Ёзіч, яму асіставалі старшыня Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Юзаф Станеўскі і біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.
Урачыстасць пасвячэння сабрала ў галоўнай святыні Касцёла на Гродзеншчыне вялікую колькасць удзельнікаў. Прысутнічалі каталіцкія іерархі: арцыбіскуп эмерыт Тадэвуш Кандрусевіч, біскуп Віцебскі Алег Буткевіч, дапаможны біскуп архідыяцэзіі Маці Божай у Маскве Мікалай Дубінін, дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Казімір Велікаселец, дапаможныя біскупы Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрый Касабуцкі і Аляксандр Яшэўскі SDB.
[2]
Таксама прысутнічалі Апостальскі адміністратар для католікаў усходняга абраду на Беларусі архімандрыт Сяргей Гаек, протаіерэй Аляксандр Хомбак, які прадстаўляў Праваслаўную Царкву, пастар Уладзімір Татарнікаў – прадстаўнік Евангелічна-Лютэранскай Царквы, прадстаўнікі дыпламатычнага корпусу. Дзяржаўныя, абласныя і гарадскія ўлады прадстаўлялі Упаўнаважаны па справах рэлігій і нацыянальнасцяў Аляксандр Румак, намеснік начальніка ўпраўлення ідэалагічнай працы і па справах моладзі Гродзенскага аблвыканкама Уладзімір Скрыпко, начальнік аддзела ідэалагічнай працы і па справах моладзі Гродзенскага гарвыканкама Аляксей Апановіч.
На пасвячэнні сабраліся святары з усіх дыяцэзій Касцёла на Беларусі. Прысутнічалі кансэкраваныя асобы. Сабралося шмат свецкіх вернікаў, у тым ліку прадстаўнікі лідскай парафіі Узвышэння Святога Крыжа, дзе на працягу 21 года біскуп Уладзімір Гуляй быў пробашчам. Прысутнічалі і родныя новага біскупа.
Вітаючы ўдзельнікаў урачыстасці, біскуп Аляксандр Кашкевіч назваў гэтую падзею гістарычнай у жыцці Гродна, дыяцэзіі і ўсёй краіны. “Хрыстус Уваскрослы, які жыве і дзейнічае ў сваім Касцёле, сакрамэнтальным чынам даручыць біскупу як наступніку апосталаў трайную місію навучання, кіравання і асвячэння Божага народу”, – дадаў пастыр Гродзенскай дыяцэзіі.
Абрад пасвячэння пачаўся Гімнам да Духа Святога. Затым прадстаўнік прэзбітэрыя дыяцэзіі – кс. Віталій Сідорка, пробашч лідскай парафіі св. Юзафа, Рамесніка, і бл. сясцёр-мучаніц з Навагрудка, – звярнуўся да Апостальскага нунцыя з просьбай удзяліць намінату пасвячэнне. Была прачытана намінацыйная була Святога Айца.
Нунцый прамовіў гамілію, у якой нагадаў, што кандыдату да біскупскага пасвячэння заўсёды задаюць перад Божым народам пытанне, “ці гатовы ён верна і нястомна абвяшчаць Евангелле Хрыста і зберагчы ў непарушнасці скарб веры, перададзенай Апосталамі”.
Іерарх адзначыў, што пастарал, які атрымлівае новы біскуп у абрадзе пасвячэння, “сімвалізуе моц і упэўненасць”, якімі ён павінен будзе карыстацца, калі будзе пакліканы ўзначаліць дыяцэзію.
“Сёння, на жаль, нам пагражаюць шматлікія рызыкі. Мы жывём у часы, нялёгкія для веры; сутыкаемся з культурай, якая больш не прымае традыцыйныя хрысціянскія маральныя і сямейныя каштоўнасці, насамрэч, часта ідзе супраць іх і выглядае неталерантнай і ўсё больш дэструкцыйнай”, – сказаў прадстаўнік Папы.
“Твой пастарал мае форму посаха”, – адзначыў ён, звяртаючыся да наміната, і дадаў, што посах дазваляе пастуху прыцягваць авечак да сябе, каб трымаць іх побач. Нунцый падкрэсліў, што пастыр з’яўляецца “прыладай еднасці паміж Богам і ўсім чалавечым родам” і што “еднасць – адметная рыса біскупа, якая яднае і ўзбагачае паству, злучае яе з Панам”.
Іерарх заклікаў наміната “быць пастырам сваім жыццём, сваімі словамі, сваёй блізкасцю да людзей”, “адчуваць сябе адказным за ўмацаванне адзінства паміж вернікамі і грамадскай супольнасцю, паміж усімі мужчынамі і жанчынамі дыяцэзіі”, “развіваць экуменічны аспект сярод іншых хрысціянскіх супольнасцей і іншых рэлігійных канфесій”, “успрымаць усіх як братоў і сясцёр, якім трэба служыць”, і таму старацца быць уважлівым да патрэбаў кожнага святара і свецкага верніка.
“Ты зможаш выконваць гэтае пастырскае служэнне, захоўваючы як скарб гісторыю ласкаў, якія Пан даў табе праз тваіх бацькоў у родным доме. Шануючы карані, якія залягаюць у зямлі гэтай дыяцэзіі, ты таксама зможаш абапірацца на свае веды і досвед, назапашаныя за гады душпастырства ў Лідзе і выкладання ў Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне. Тыя дары, якімі ўзбагаціў цябе Пан, ты часта выкарыстоўваў, каб несці радасць моладзі і ў гульні, і ў спеве. Працягвай прыносіць радасць і еднасць людзям, якіх сустракаеш”, – дадаў Апостальскі нунцый.
Іерарх нагадаў, што першы абавязак біскупа – маліцца і благаслаўляць Божы народ. Нунцый падкрэсліў, што Бог запрашае “штодзённа і з даверам быць з Ім”. “Мы часта вымушаны вырашаць праблемы самастойна, але мы павінны давяраць Хрысту. Езус просіць нас усіх заставацца ў Ім. Тым больш гэта датычыцца біскупа, пастыра, які павінен клапаціцца пра кожную авечку ў статку. Малітва заўсёды павінна быць у цэнтры кожнай дзейнасці біскупа”, – заўважыў прадстаўнік Папы.
У канцы гаміліі ён працытаваў верш Рыгора Барадуліна, дзе ёсць такія словы: “Не забудзься, што кожны твой крок на прыкмеце. Множ дабро колькі моцы, не лічачы множ”.
[3]
Затым намінат адказаў на пытанні галоўнага пасвячаючага, такім чынам выказаўшы згоду выконваць біскупскія абавязкі. Прысутныя памаліліся Літаніяй да Усіх Святых. Усе іерархі па чарзе ўсклалі рукі на галаву наміната ў знак яго далучэння да Калегіі біскупаў, была прамоўлена малітва пасвячэння. Галоўны пасвячаючы намасціў чало новага біскупа, што нагадвае аб містычным намашчэнні Духам Святым і дае плённасць біскупскаму служэнню. Біскупу Уладзіміру былі ўручаны кніга Евангелля як напамін пра абавязак абвяшчаць Добрую Навіну, а таксама персцень, мітра і пастарал. Персцень – знак вернасці і напамін біскупу ахоўваць Божую абранніцу – Святы Касцёл; мітра сімвалізуе святасць, якой павінен адзначацца біскуп; пастарал – сімвал пастырскай улады і напамін, што біскуп не валадар аўчарні, а яе правадыр на шляху да збаўлення.
Абрад пасвячэння завяршыўся пацалункам супакою, які ўдзялілі новаму біскупу ўсе прысутныя іерархі.
У канцы Імшы прагучалі шматлікія віншаванні ў адрас біскупа Уладзіміра. Першым яго павіншаваў старшыня беларускага каталіцкага епіскапату арцыбіскуп Юзаф Станеўскі.
Старшыня епіскапату выказаў новаму біскупу спадзяванні на супольную плённую працу і пажадаў, каб словы Хрыста “Sufficit tibi gratia Mea” (“Хопіць табе Маёй ласкі”), якія біскуп Уладзімір абраў дэвізам свайго пастырскага служэння, былі натхненнем для яго самога і для вернікаў.
“Жадаю ўсё больш глыбокага перажывання таго, што значыць “быць пасланым”, – гэта значыць удзелу ў місіі самога Езуса Хрыста, які ў сваім пастырскім служэнні аб’яўляе любоў Бога да чалавека. Спадзяюся на тое, што штодзённая блізкасць Евангелля і Эўхарыстыі прывядзе да асвячэння Вас і народ Божы, давераны Вашай пастырскай апецы”, – дадаў арцыбіскуп.
Ад імя духавенства Гродзенскай дыяцэзіі віншаванні выказаў яе генеральны вікарый кс. канонік Аляксандр Мацкевіч. Сястра Марцэліна Мігач ISSM павіншавала новага біскупа ад імя Каардынацыйнай групы вышэйшых настаяцеляў, дэлегатаў і прадстаўнікоў мужчынскіх і жаночых манаскіх інстытутаў і таварыстваў апостальскага жыцця ў Беларусі. З віншаваннямі да іерарха звярнуліся прадстаўнікі Праваслаўнай і Лютэранскай Цэркваў, Упаўнаважаны па справах рэлігій і нацыянальнасцяў Аляксандр Румак, вернікі Каталіцкага Касцёла.
Біскуп Уладзімір Гуляй, звяртаючыся да прысутных, пералічыў усіх тых, каму ўдзячны, дадаўшы, што, хоць гэты спіс вельмі доўгі і немагчыма назваць усіх пайменна, ён заўсёды носіць іх у сэрцы. Ён адзначыў, што ў гэтым абрадзе пасвячэння “аднавіў сваю бязмежную адданасць служэнню Евангелля Хрыста, Касцёлу і Святому Айцу”, і дадаў: “Малюся за ўсіх нас, каб хапіла нам ласкі Пана! І пакорна прашу ўсіх вас: не пакідайце мяне ў малітве”.
З гэтага часу біскуп Уладзімір будзе выконваць у Гродзенскай дыяцэзіі функцыі каад’ютара. Ён будзе дапамагаць біскупу Гродзенскаму ў пастырскім служэнні, а пасля яго сыходу на пенсію ўзначаліць дыяцэзію.
Grodnenses.by [4]